Web3 چیست؟

Web3 اساسا راهی جدید برای استفاده افراد از اینترنت، بدون به خطر انداختن حریم خصوصی و داده‌های ارزشمند آنهاست.

برای درک اینکه Web3 چیست، ابتدا باید نسخه های قبلی اینترنت را درک کنیم.

Web1 مرحله اول اینترنت است و می توان آن را با نحوه تعامل اولیه کاربران با وب مشخص کرد.

اکثر کاربران در اولین تکرار وب، مصرف کنندگان منفعل محتوا بودند.

به عبارت دیگر، وب 1.0 در مورد خواندن بود، نه نوشتن. به جای پویا، ایستا بود.

این ویژگی با روی کار آمدن فرآیند Web2 تغییر کرد.

در مرحله بزرگ بعدی اینترنت، همه چیز در مورد تعامل کاربران بود.

در این مرحله، کاربران بیشتر محتوا را در پلتفرم هایی مانند یوتیوب، فیس بوک یا توییتر ایجاد کردند.

این اینترنت بیشتر اجتماعی و مشارکتی بود، اما هزینه زیادی داشت.

نقطه ضعف این اینترنتِ مشارکتی، این بود که کاربران همچنین محتوا تولید می کردند و اطلاعات و داده های شخصی را در اختیار شرکت هایی قرار می دادند که این پلتفرم ها را کنترل می کنند.

با عرضه آیفون در سال 2007، دسترسی به اینترنت تلفن همراه هم پایگاه کاربر و هم استفاده از وب را به شدت گسترش داد.

ما از اتصال به اینترنت در خانه از روی دسکتاپ خود، برای چند ساعت در روز، به «همیشه متصل» تبدیل شدیم.

مرورگر وب، برنامه های موبایل و اعلان های شخصی اکنون در جیب همه بود.

تا زمانی که فیس بوک به وجود آمد، اینترنت یک مکان تاریک و ناشناس بود.

این شبکه‌های اجتماعی کاربران را متقاعد کردند که محتوا تولید کنند.

حال ببینیم Web3 چیست؟

Web3 مرحله بعدی اینترنت است. در حال حاضر هنوز در حال ساخت است، بنابراین هنوز تعریف واحدی از اینکه وب 3 چیست یا خواهد بود وجود ندارد.

اما به طور کلی Web3 به اینترنتی اشاره دارد که توسط شبکه های غیرمتمرکز مانند بیت کوین و اتریوم امکان پذیر شده است.

مهم‌ترین نوآوری این شبکه‌ها، ایجاد پلتفرم‌هایی است که توسط یک نهاد واحد کنترل نمی‌شوند، اما هر کسی همچنان می‌تواند به آن اعتماد کند.

به این دلیل که هر کاربر و اپراتور این شبکه ها، باید از مجموعه قوانین سخت کد شده ای که به عنوان پروتکل های اجماع شناخته می شوند، پیروی کنند.

چه کسی Web3 را اختراع کرد؟

مانند نسخه های قبلی وب، Web3 یک سازنده واحد نداشت.

به طور کلی پذیرفته شده است که کسانی که در پلتفرم های قرارداد هوشمند ساخته شده بر روی فناوری بلاکچین ، مانند اتریوم ، EOS، و TRON مشارکت دارند ، پیشگام Web3 بودند.

ویژگی های توصیفی Web3

در حالی که وب 3.0 هنوز یک تعریف استاندارد ندارد، دارای چندین ویژگی معروف و مشخص است:

عدم تمرکز

این اصل اساسی Web3 است.

در وب 2.0، رایانه ها از پروتکل HTTP در قالب آدرس های وب منحصر به فرد برای یافتن اطلاعات ذخیره شده در یک مکان ثابت، معمولا در یک سرور استفاده می کنند.

با وب 3.0، اطلاعات را می توان در چندین مکان به طور همزمان و بنابراین غیرمتمرکز ذخیره کرد.

این مسئله در حال حاضر فیسبوک (اکنون متا ) و گوگل استاین، پایگاه‌های اطلاعاتی عظیمی را که توسط غول‌های اینترنتی نگهداری می‌شوند خراب می‌کند و با کنترل بیشتر کاربران از غنی‌سازی غیرضروری جلوگیری می‌کند.

با وب 3.0، داده های تولید شده توسط منابع محاسباتی مختلف و فزاینده قدرتمند از جمله تلفن های همراه،

رایانه های رومیزی، دستگاه ها، ابزارها و حسگرها توسط کاربران از طریق شبکه های داده غیرمتمرکز فروخته می شود،

و به کاربران امکان می دهد کنترل مالکیت خود را حفظ کنند.

بر اساس اعتماد و اجازه نیست!

Web3 علاوه بر غیرمتمرکز بودن و مبتنی بر نرم‌افزار متن‌باز،

«غیرقابل اعتماد» (یعنی شبکه به شرکت‌کنندگان اجازه می‌دهد مستقیما بدون واسطه‌ای قابل اعتماد، با هم تعامل داشته باشند)

و «بدون مجوز» (یعنی هر کسی می‌تواند بدون رضایت یک شرکت در آن شرکت کند) است.

در نتیجه، برنامه‌های وب 3.0 یا بر روی بلاکچین یا شبکه‌های همتا به همتای غیرمتمرکز یا ترکیبی از اینها اجرا می‌شوند.

به چنین برنامه‌های غیرمتمرکز Dapps می‌گویند .

هوش مصنوعی (AI) و یادگیری ماشینی

در وب 3.0، رایانه ها می توانند مانند انسان ها اطلاعات را از طریق فناوری های مبتنی بر مفاهیم وب معنایی و پردازش زبان طبیعی درک کنند.

Web3 همچنین از یادگیری ماشینی استفاده می کند.

شاخه ای از هوش مصنوعی که از داده ها و الگوریتم ها برای تقلید از روش یادگیری انسان استفاده می کند و به تدریج دقت آن را افزایش می دهد.

این قابلیت‌ها رایانه‌ها را قادر می‌سازد تا نتایج سریع‌تر و مرتبط‌تری را در تعدادی از زمینه‌ها، مانند توسعه دارو و مواد جدید، تولید کنند.

قابلیت اتصال و در دسترس بودن

با وب 3.0، اطلاعات و محتوا بیشتر به هم متصل و در همه جا حضور دارند.

توسط چندین برنامه قابل دسترسی هستند و توسط تعداد فزاینده ای از دستگاه های روزمره متصل به وب قابل دسترسی می باشند.

چه چیزی Web3 را بسیار خاص می کند؟

مزیت اصلی وب 3 این است که سعی می کند بزرگترین مشکل ناشی از وب 2 را حل کند.

مشکلی که در آن داده های شخصی توسط شبکه های خصوصی جمع آوری می شود و سپس به تبلیغ کنندگان فروخته می شود و به طور بالقوه حتی توسط هکرها به سرقت می رود.

با وب 3، شبکه غیرمتمرکز است، بنابراین هیچکس آن را کنترل نمی کند و برنامه های غیرمتمرکز (dapp) ساخته شده در بالای شبکه باز هستند.

باز بودن وب غیرمتمرکز به این معنی است که هیچ طرفی نمی تواند داده ها را کنترل کند یا دسترسی را محدود کند.

هرکسی می‌تواند بدون اجازه یک شرکت مرکزی برنامه‌های مختلف را ایجاد کرده و با آن‌ها ارتباط برقرار کند.

آینده وب 3.0

در حالی که موج وب 2.0 هنوز به ثمر نشسته است، ما همچنین شاهد ظهور اولین جوانه های رشد از تغییر پارادایم بزرگ بعدی در برنامه های کاربردی اینترنتی هستیم که Web3 نامیده می شود.

هر چقدر هم که دشوار به نظر برسد، وب 3.0 یک تغییر اساسی تر است که در نهایت همه چیزهایی را که تاکنون بوده تحت الشعاع قرار خواهد داد.

این یک جهش به سمت شبکه های منبع باز و بدون مجوز است.

” کد منبع باز ” به این معنی است که آنها از نرم افزار منبع باز ایجاد شده توسط یک جامعه توسعه دهندگان باز و در دسترس ایجاد می شوند و به طور آزاد برای کل جهان اجرا می شوند.

«بدون مجوز »، به این معنی که هم کاربران و هم تامین‌کنندگان می‌توانند بدون رضایت یک نهاد حاکم شرکت کنند.